Dichters en musici hebben zich door de eeuwen heen steeds opnieuw beziggehouden met Don Giovanni alias Don Juan, de vrouwenheld en voorvechter van grenzeloze vrijheid. Molière, Alexander Puschkin, Richard Strauss, Max Frisch. ‘Don Juan’ was de eerste geluidsfilm die Warner Brothers uitbracht, de grote filmregisseur Joseph Losey vereeuwigde Don Giovanni in een filmportret en Andre Lloyd Webber citeert hem in zijn ‘Phantom of the Opera’. Allemaal waren ze gefascineerd door het gelaagde verhaal van de adellijke verleider, door de ondergang van de onverschrokken vrijdenker, door de verleide en verlaten vrouwen uit alle lagen van de maatschappij.
Mozart en zijn al even geniale librettist Lorenzo da Ponte (die zelf een Don Giovanni-achtig leventje leidde) hebben het verhaal waarschijnlijk het meest treffend verbeeld. Mozart gaf elk vrouwelijk personage haar eigen muzikale profiel, karakter-iseerde het duo Don Giovanni en zijn knecht Leporello met gevatte recitatieven en grandioze aria’s, componeerde een overweldigende opkomst voor de vermoorde Commendatore die als ‘stenen gast’ tijdens een feestmaal verschijnt… Kortom, Mozart maakte van zijn opera, die hij een ‘dramma giocoso’ noemde, een meesterwerk met oneindig veel diepgang.
Benieuwd? Lees de Synopsis van de opera Don Giovanni
Eva Buchmann debuteert als regisseur in 2001 met een semi- scenische uitvoering van Die Fledermaus van J. Strauss in het Concertgebouw in Amsterdam. Na een cellostudie aan de Hochschule für Musik in Zwitserland, haar geboorteland, en muziektherapie/psychologie in Nederland, werkte zij eerst jaren in de psychiatrie.
Inmiddels heeft zij als operaregisseur naam gemaakt met producties van o.a. Mozart, Händel, Rossini, Donizetti, Stravinsky en Verdi. Haar voorstellingen werden gespeeld in operahuizen in Polen (Warschau, Krakow, Lódz en Bydgoszcz), Praag, Bratislava, Boedapest, Moskou (Stanislavski-Theater) en op festivals in Zwitserland (St. Moritz, Bazel), Malta, Californië (Carmel), Duitsland (München, Leipzig) en Italië.
In haar regies combineert zij een grondige kennis van de muziek en subtiel inzicht in de opbouw van personages met een groot gevoel voor theater. Zij inspireert haar zangers tot rijkgeschakeerde vertolkingen en doorleefd spel. Het culturele erfgoed van de opera verandert in haar handen in vitaal eigentijds muziektheater.
Zij heft graag de scheidslijn op tussen orkest, zangers en publiek. De musici zijn vaak onderdeel van de enscenering.
In de samenwerking met de dirigent ontstaat zo een zeldzame muziekdramatische eenheid en scherpte, een uitzonderlijke coherentie tussen muziek en drama. Zij werkt veelvuldig samen met dirigent Jan Willem de Vriend.
Jan Willem de Vriend is sinds 2006 chef dirigent bij Het Symfonie orkest in Enschede en benoemd tot 'Principal' dirigent bij het Residentie orkest vanaf seizoen 2015/2016.
Als violist richtte hij in 1982 het Combattimento Consort Amsterdam op. De bekende maar vooral ook vele nieuw ontdekte meesterwerken uit periode 1600 - 1800 stonden in de programmering centraal. Concerten werden gegeven op festivals en concertseries over de hele wereld, met als vertrekpunt de eigen serie in het Concertgebouw van Amsterdam. Ook werden opmerkelijke opera producties geproduceerd die internationaal grote aandacht kregen. Zo werden opera's van oa. Monteverdi, Händel, Telemann, Bach, Gassmann en Mozart naast Nederland ook door de hele EEG en Amerika uitgevoerd. De vele cd's, DVD's en televisie producties uit deze periode zijn een document van een zeer vruchtbare en intensieve periode. De overvolle agenda en vele uitnodigingen als dirigent maakte dat de Vriend in 2015 stopte met het Combattimento Consort Amsterdam. Sinds 2006 is de Vriend artistiek leider en chef dirigent bij Het Symfonie orkest in Enschede. Meteen wist het orkest sterk de aandacht te trekken met een opvallende Mahler, de 1e symfonie in eerste versie de zogenaamde "Hamburger versie". Bejubeld door de pers („Absolutely a must” - The Grammophone) leidde dit tot uitnodigingen naar Concertgebouw Amsterdam en het buitenland. Met het Symfonie orkest startte hij ook een Beethoven cyclus op met al zijn symfonieën, dat zo een succes was dat werd besloten deze reeks met bekende symfonieën voort te zetten met Mendelssohn. Naar opvatting van de Vriend een ondergeschoven kindje in het symfonische repertoire. Ook op DVD worden opmerkelijke producties gerealiseerd. Zo werden bijvoorbeeld Mendelssohn's 3e en 4e symfonie vast gelegd met de Belgische regisseur Pannekoek. De visuele wereld van de 'pop clips' werd gekoppeld aan de klassieke muziek. Met het orkest werden ook televisie programma's gerealiseerd. Zo was in seizoen 2013/2014 de drieluik „De Vriend en zijn helden" te zien. Deze reeks werd opgevolgd met college's "Muziek en mechaniek" (2014) en "Muziek en macht" (2015). Het Symfonieorkest werd uitgenodigd in Zwitserland om in opera festival St Moritz en Basel en debuteerde daar met Don Giovanni van Mozart en La Gazetta van Rossinni in de regie van Eva Buchmann. Als gastdirigent van "Het Brabants Philarmonisch orkest" werkte de Vriend van 2008 tot 2015. Daarnaast was hij als gastdirigent bij onder andere het Konzerthaus orchester Berlin, NDR Orchester, Philharmonie Stuttgart, WDR Orchester, Hong Kong, Luxumburg, Barcelona, Koninklijk Concergebouw Orkest, Rotterdam Philarmonic Orkest. Daarnaast als opera dirigent in Swetzingen, Strassburg, Luzern en Barcelona.
In 2012 kreeg de Vriend de prestigieuze "Dutch radio4 Price”.
Voor de toekomst staan concerten en opnames gepland met Residentie Orkest den Haag, Het Symfonie orkest Enschede, Koninklijk Concertgebouw Orkest. Verder kreeg hij uitnodigingen in Berlijn (Konzerthaus Orchester) Zurich (Tonhalle), Bergen Philarmonic, Nationaal Orkest van Vlaanderen, Barcelona (Orquestra Simfonica de Barcelona I nacional de Catalunya).
In 1993 ontving Marc Heinz de Perspektiefprijs voor zijn lichtontwerpen voor de
produkties Glenn en Verre Vrienden door Toneelgroep Amsterdam.
In hetzelfde jaar vestigde hij zich als freelance lichtontwerper en ontwierp
voor o.a. Toneelgroep Amsterdam, Noord Nederlands Toneel, Koninklijke Vlaamse
Schouwburg (Brussel), Koninklijke Nederlandse Schouwburg (Antwerpen),
Nederlands Toneel Gent, De Appel, Het Nationale Toneel, Oostpool, Het Paleis
(Antwerpen), Ro theater, Holland Festival, Wiener Festwoche, Festival Oude Muziek,
Opera Ahoy, Het Toneel Speelt en de Nationale Reisopera.
Hij ontwierp opera's in Rotterdam, Antwerpen, New York, St Petersburg, Parijs, Basel,
Amsterdam, Edinburg, Keulen, Hannover, Wenen, München, Mannheim, Berlijn,
Hamburg, Düsseldorf, Utrecht, St. Moritz, Vilnius, Enschede, Bratislava, Warschau,
Kopenhagen, Tel Aviv en Baden Baden.
Hij werkte met tal van vooraanstaande regisseurs waaronder Pierre Audi, Keith Warner,
Guy Cassiers, Andreas Kriegenburg, Alize Zandwijk, Mariusz Trelinski en Johan Simons.
In 2005 was hij medeoprichter en tot 2008 mede-eigenaar van Rapenburg Plaza, een
bedrijf dat lichtontwerpen en mediasturing verzorgt voor musea, theater en tv producties.
In 2008 vestigde hij zich weer als zelfstandig ontwerper en ontwierp hij licht voor
t.v. producties, cabaret, speciale evenementen, musicals en exposities in verschillende
musea.
In 2010 tekende hij voor een grootschalig lichtontwerp op de World EXPO in Shanghai
waar hij in opdracht van WWAA zowel het exterieur als de tentoonstellingsbelichting
ontwierp voor het Pools paviljoen. De tentoonstelling won een zilveren medaille voor
‘the most creative presentation’.
In 2013 won Marc Heinz een musicalaward voor ‘de beste creatieve prestatie in een grote musical‘.
Verder vielen twee tentoonstellingen waar hij het lichtontwerp voor verzorgde in 2013
in de prijzen en wel de International Design Excellence award voor ‘Het verhaal van de
totempaal’ en een Merit Award voor ‘Verlangen naar Mekka. Deze laatste tentoonstelling
won onlangs ook de 'Zuid-Hollandse Museumprijs 2014'
Op dit moment zijn er diverse producties in voorbereiding, waaronder Armin Only
Intense, de nieuwe show voor de wereldtournee van Armin van Buuren, opera’s in
Praag, München, New York,Tokyo, Buenos Aires, Los Angeles en Warschauo en
tentoonstellingen in Leiden, Amsterdam en Warschau.
Jorine van Beek is een internationaal opererende theaterkostuumontwerpster wiens werk de werelden van kunst, theater, opera en dans omvat. Ze studeerde theaterkostuumontwerp aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Maastricht en aan de Wimbledon School of Arts in Londen. Ze werk voor nationale als internationale gezelschappen.
Zo ontwierp ze o.a. voor operagezelschappen als Staatsoper Hannover (DE), Opera Zuid (NL), Combattimento Consort (NL), Opera Nova Bydgoszcz (PL) en Theater an der Wien (AU). Voor theatergezelschappen als Het Vervolg, Het Laagland, Artemis, Kwatta, Zeelandia en De Queeste (BE) en tevens voor dansgezelschappen als Krisztina de Châtel, Het Noord Nederlandse Dans (NND), Station Zuid en Gotra Ballet.
In 2006 werd ze genomineerd voor de Edmund Hustinxprijs voor Beeldende kunst.
Het kostuumontwerp voor ‘Les Pecheurs des Perles’, wat onlangs in premiere ging aan Theater an der Wien (AU), werd met groot enthousiasme door Oostenrijkse pers ontvangen.
Jorine van Beek werkte meermaals met regisseuse Eva Buchmann. Ze ontwiep de kostuums voor o.a. Orlando, La Gazetta en in 2012 reeds voor deze Don Giovanni (Opera St. Moritz (CH)).
Over deze samenwerking zegt Jorine van Beek als volgt: ‘Eva weet te inspireren. We ontwikkelen samen naar aanleiding van een psychologische benadering van de personages een helder kostuumconcept. Dit weet mij keer op keer uit te dagen een vernieuwing aan te brengen in mijn kostuumontwerpen’.
